"Ana başa tâc imiş
Her derde ilâç imiş
Bir evlat pîr olsa da
Anaya muhtâç imiş"

Bir insanın yaratılması kadar muhteşem bir olay düşünülemez. Böyle bir olayda bir numaralı role seçilmiş olmak şüphesiz o olayın muhteşemliği kadar muhteşemdir ve çekicidir.

Doğurup dünyaya getirdiği yavrusunu Yaradan'a  yar ve insanlara yararlı bir kişi olarak yetiştiren her annenin Allah katındaki yeri yücedir.

Rabbimiz anneyi bize tanıtırken, onunla ilişkimizin düzeyini belirlerken cenneti ölçü alıyor. Cennet ki, nihai hedef ve emelimizdir, annelerin ayakları altına serilmiş durumdadır. Zira anne, doğurup büyütmekle cenneti hak etmiştir. Bu hak ediş, doğurduğu çocuğu sebebiyle olduğu için çocuğuna hitaben, cennetinin annesinin ayakları altında olduğu uyarısı yapılmıştır.

"Allah'ın rızası anne babanın rızasından geçer." ne demektir? Anne rızasına biçilen değerle kılıçların gölgesi altında şehit olmaya biçilen değer yan yana konduğunda, anne Uhud'da kılıç kuşanan mücahitlerin düzeyine doğum evinde ulaşmış olmaktadır.

Anneliğin meşakkati, doğurup büyütmekle de bitmeyecek kadar uzun ve yerleşiktir. O kadar ki, doğurduğu çocuğu, artık kendisiyle ilgilenmesinden rahatsız olduğunu söyleyip, onu düşünmemesini istediği zamanlarda dahi anne, belki de kırk yaşındaki çocuğunu kırk günlük, himayeye muhtaç biri olarak görmeye devam eder. Annelik budur.

Anneler gününüzü gönülden kutluyor, ilk ve en büyük anne olan Hz. Havva validemizden bu yana ebediyete intikal eden annelerin tamamına Allah'tan rahmet ve mağfiret diliyor, hayatta olan annelere de sağlık, saadet ve huzurlu bir hayat diliyorum.